Op zaterdag 20 april kwamen vertegenwoordigers van vrijwel alle christelijke gereformeerde kerken bijeen op het ‘convent’ in Veenendaal. De dag was organisatorisch goed verzorgd en is vlekkeloos verlopen. De reden van samenkomst was een uitzonderlijke: de impasse in de kerken is zo diep, dat het gevaar bestaat dat wij als kerkverband uit elkaar vallen. Hoog tijd dus om daarover te spreken. Maar wat heeft het convent ons nu concreet opgeleverd?
Versluiering
Veel onderdelen en uitspraken tijdens deze overvolle dag zouden een afzonderlijke bespreking verdienen, zoals bijvoorbeeld het referaat van ds. Verhoeven. De korte bijdragen van verschillende kerkenraden gaven een breed palet aan opvattingen weer. Op deze wijze is enigszins in beeld gebracht hoe er wordt gedacht. Helaas bleef uit beeld hoe wij sinds 1834 en 1892 altijd kerk zijn geweest en behoren te zijn. Datzelfde geldt voor de panelgesprekken die veel aanroerden, maar weinig uitdiepten. Veel meer had het gezamenlijk buigen onder het Woord als kenmerk én grens van de kerk (NGB artikel 27-29) onderdeel van de bespreking moeten zijn. Daar zit namelijk de diepste spanning. Nu kon deze dag zomaar het beeld ontstaan dat er wel verschillen zijn, maar dat daarvoor ruimte en respect blijkt te zijn.
Ontluistering
In het panelgesprek over ‘Schrift en Schriftverstaan’ werd benoemd dat er binnen onze kerken manieren van Schriftuitleg zijn die buiten de lijnen van onze belijdenis gaan. Dát is inderdaad de kern van de problematiek rond thema’s als ‘vrouw en ambt’ en ‘homoseksualiteit’. En dat had dan ook veel meer nadruk moeten krijgen in de bespreking.
De uitslag van de peiling over de denkrichtingen heeft laten zien dat zo’n 30 procent van de kerken zich in strikte zin zou willen binden aan de gereformeerde wijze van kerk-zijn, zoals altijd geldig was. Zo’n 60 procent zou meer ruimte willen om daarvan af te wijken. Maar zou het hen allen echt duidelijk zijn wat de theologische en praktische consequenties hiervan zijn?
Zo’n 30 procent van de afgevaardigden gaf ook aan geen Heilig Avondmaal te kunnen vieren in een gemeente met vrouwelijke ambtsdragers. De betekenis hiervan is niet gering: wij staan dus op een kruispunt waarin ruimte voor de één, de ander z’n plaats in het kerkverband onmogelijk maakt! Het ontluisterende beeld dat het convent heeft laten zien is dat de geestelijke kloof die door onze kerken loopt al verder wordt verdiept.
Ontgoocheling
Het is niet voor niets dat velen die klassiek christelijk gereformeerd willen zijn en blijven, deze dag met groeiende vervreemding hebben meegemaakt en ontgoocheld naar huis zijn gegaan. Diverse bijdragen en peilingen stelden het beeld van een klassieke christelijke gereformeerde kerk bij naar een verband van kerken dat andere wegen wenst en daarvoor ruimte zoekt en zich daarmee weinig of niet meer onderscheidt van de NGK of de PKN. Wij zijn daarmee als kerkverband hard op weg om in kerkregering en Schriftbeschouwing afscheid te nemen van het beginsel van onze kerken. En dat doet ontzettend veel pijn aan de vooravond van de opening van de generale synode.
Overtuiging
Wat staat ons nu te doen? Laten we allen met onze verslagenheid en verlegenheid tot de HEERE inkeren. Laten allen die verlangen om in trouw aan Schrift en belijdenis klassiek christelijk-gereformeerd te zijn en te blijven elkaar opzoeken en vasthouden. Als Christelijk Gereformeerd Beraad zullen we ons daarvoor ook de komende tijd met overtuiging blijven inzetten.